yitik kent

Gözlerim ellerimde kaldi

okyanus serinligindeydi tanriya varan surlar,

efsel bahçelerinden dicleyi öpüyordu saçlarim

her mevsim baslangicinda daha bir dalardi umutlar

kent uykusuna

ve dagkapidayim

yüregimde dolu gazete mansetleri

oniki yasimda oniki kursuna gebeydir düslerim,

gökyüzüne kanat açtim sonra

bir çigligimi duyan olmadi

katran kezzap dökülmüs gecede.

Karacadag'a upuzun bakardim

her kar üsütürken mavi düslerimi,

çeltikler matemimde öylece dilsiz

diyorum ya oniki yasindayim onüç kursun

susturdum yüregimde,

sadece gözlerimi kemiren akbabalari seyredebiliyorum,

bak simdi yitti umutlarim kahpe kardeslikten,

dostlugun zerresi kalmadi kar toplayan avuçlarimda,

bir de gözlerim diyarbekirde kaldi,

barut kokusuna küstü çocuklugumun yorgun beldesi

ve bir de aksamüstü bögürtlen toplayan inatli bakisli

çocuklar gelip mumlar yaktilar,

bu imansiz karanlik tutussun diye

ve hosçakalin dedim tüm akranlara,

kursun görmesin gözleriniz

ben yüregimi ateste pisirdim

siz yüreginize gömün yoklugumu.

Mehmet TURAN