yitik kent

Hüznümün günes toplayan sancisi

sen farkinda olmadan yüreginin en ince yrinden

geçtim bugün

veyahut bugün tüm bulutlari siyirarak maviyi

göresin diye

yoklugunun yanan kibrit çöp'ünde gözlerimi

yakarak

günesi alnina serdim,

yagmur kiyametine kostururken gökyüzünü

ardina düsen çocuklar vardi sevinçlerinin,

koyunlarinda yedi dünyadan gevherler sunar

mor patikali daglar

ve intihar firarisi diri bakismalar kalir gözlerinde

yasamdan,

dünyadan,

baristan,

ve bir dal süzülmesi hayalimlik akasyadan

tutar sevdasina bir umut eker

daglardan hamile kalan yagmurlara.

Ki ufkuna varmaz dedigim hasretten kabarmis

yorgun asvaltlarindan geçerken birinde,

en delikanli hayallerim vardi sende

henüz künyesi kazilmamis

ve bir çirpida asi tutuklun olarak kaldim

bir daha kavusulmayan sana.

Yoklugunun sefil mahalleleriydi seni bombardimana

tutan sorgusuz,kalleslik,

ya sen ey yagmur,cihanu-alemi günese bogan

diyarbekir surlarinda zekiye'nin umudu olabildin mi?

Veyahut kokusuna dayanabildin mi güzelliginin?

En tanidigin daglari kendine sevdalatan güzeldi o.

Ve sen ey hüznümün günes toplayan sancisi duydun

bundandir her seherde kendine küskünlügün,

her aksam karanligina tutundugun bundandir.

Siren seslerinde sokaga çikma yasaginda

tüm bedenin

sadece balkonlardan mavi usta güvercinler uçardi

gecenin rahmini delerek

bir de dijle yanmis güz tomruklarini tasirdi yelkensiz

denizlere,

öyle parildasin ki yagmur

ve resmini çizsin diye ay.

TURAN Mehmet